8 lutego 2011 roku w siedzibie Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa odbył się odczyt pana mgr Michała Myślińskiego pt. Cech Złotników Krakowskich w okresie autonomii galicyjskiej 1866 – 1914. Odczyt zawierał wiadomości dotyczące regulacji prawnych Cechu, sposobów finansowania, twórczości i warunków pracy złotników oraz obyczajów praktykowanych w ww. okresie.

Autor opierał się na różnorodnych dokumentach z tamtego okresu, takich jak np.: karty zapisu ucznia, karty wyzwolenia ucznia, listy wyzwolenia czy tzn. karta C, prezentował także zdjęcia i szkice wyrobów jubilerskich i korpusowych z tamtych czasów (lichtarze, lampy kościelne, krzyże, relikwiarze itd.)
Z odczytu wynikało, że początkowo złotnicy zrzeszyli się jako „Stowarzyszenie Złotników Krakowskich” ponieważ było ich w tym okresie, nie licząc złotników żydowskich, jedynie sześciu. Złotników czy handlarzy biżuterią pochodzenia żydowskiego było w tym okresie więcej niż rzemieślników religii chrześcijańskiej, ale zaznaczyć należy, że złotnicy żydowscy rzadko uczestniczyli w życiu Cechu. Historia Cechu w tym okresie splatała się z innymi cechami takimi jak zegarmistrzowski czy grawerski. Żeby istnieć Cech musiał mieć minimum 10 mistrzów. Nauka zawodu trwała od 2 do 5 lat, w trakcie której uczeń poznawał tajniki rzemiosła oraz był na utrzymaniu mistrza. Egzamin nie tylko polegał na sprawdzeniu umiejętności zawodowych, ale także umiejętności czytania, pisania oraz wiedzy z zakresu religii, kultury i histori Polski.

Cech poza organizacją szkolenia uczniów zajmował się organizowaniem spotkań kwartalnych, na których omawiano bieżące sprawy. Organizował nabożeństwa w kościele oo. Franciszkanów, związane ze świętem złotników oraz pogrzeby złotników. Cech opiekował się finansowo starszymi kolegami, a także po ich śmierci – wdowami i rodzinami. Na dochody cechu składały się opłaty od wpisów, wypisów uczniów oraz korzyści z posiadanego przez cech majątku. Święto Złotników było obchodzone na przełomie czerwca i lipca w czwartą niedzielę po Święcie zesłania Ducha Świętego. Złotnicy organizowali jubileusze swoich kolegów oraz czynnie uczestniczyli w innych imprezach mających miejsce w Krakowie.

W 1843 roku weszła w życie ustawa probiercza regulująca przepisy związane z wytwarzaniem i cechowaniem wyrobów. Ustalono cechy dla złota: 8, 14 i 22 karat, oraz dla srebra 12 i 13 łutów (16 łutów to czyste srebro). Urząd probierczy znajdował się na ul. Grodzkiej 9 i przyjmował wyroby codziennie prócz niedziel od 14 do 16.

Na odczycie były obecne władze Cechu: Pan Janusz Kowalski oraz Pan Ryszard Dąbrowa.